once upon a december...

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

...

Κοιμάσαι και δεν βλέπεις πια όνειρα.
Ξυπνάς και γκρίζα σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό σου
Ο ήλιος έχει χαθεί από καιρό ακριβώς
όπως έχουν χαθεί και οι ελπίδες σου
Τις προάλλες άκουσα το κλάμμα σου
Άνοιξα σιγανά την πόρτα και σε είδα ξαπλωμένο στο κρεβάτι να κλαις
Δεν έκανα θόρυβο. Ήθελα ν ακούσω τους λυγμούς σου.Να παρατηρήσω τις κινήσεις σου.
Κινήσεις αργές κι αδύναμες.
Έκλεισα την πόρτα και πήγα στο σαλόνι.
Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου
Ήθελα να βυθιστώ στον βούρκο της απόγνωσης  μαζί σου
Όχι,όχι δεν πρέπει να το αφήσω έτσι.
Θα σε βοηθήσω.Θα τ αλλάξω.Θα σ αλλάξω. Θα αλλάξω.
Πρέπει να ζήσεις την ζωή που ποτέ μέχρι τώρα δεν έζησες.
Πρέπει να διασκεδάσεις όπως κάθε νέος στην ηλικία σου.
Θα ξαναχτίσω τα όνειρα που γκριμίστηκαν και γκρέμισαν μαζί και σένα.
Θα σχηματίσω το χαμόγελο στα χείλη σου. Χαμόγελο αληθινό γεμάτο συναισθήματα.
Θα ζωγραφίσω ελπίδες στην πονεμένη σου ψυχή.
Θέλω να σε δω να γελάς.
Όχι άλλες στεναχώριες.
Όχι πια.
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου